Τι μπορώ, λοιπόν, να κάνω για να μυήσω το παιδί μου στις μεσογειακές συνήθειες;

1. Πρώτη σημαντική προϋπόθεση για να καταστεί ένα υγιεινό τρόφιμο οικείο, είναι η έκθεση σε αυτό, μέσω της διαθεσιμότητάς του στο σπίτι. Αν το παιδί έχει εύκολη πρόσβαση σε θρεπτικά τρόφιμα και γεύματα είναι πολύ πιθανό να αυξηθεί και η αποδοχή για αυτά.
2. Κατά δεύτερον, καλό είναι η κατανάλωση τυποποιημένων τροφίμων ή εξωτερικών γευμάτων να είναι περιστασιακή και αντ’ αυτού να επιλέγονται γεύματα/σνακ (ακόμα και στο σχολείο, στη βόλτα κοκ.) που έχουν προετοιμαστεί από το σπίτι.
3. Δεν ξεχνάμε, επίσης, τον καθοριστικό ρόλο των ενηλίκων ως πρότυπο. Τα παιδιά, μέσω της μίμησης, υιοθετούν διάφορες συνήθειες (διατροφικές προτιμήσεις, συμπεριφορές, στάσεις απέναντι στο φαγητό) των γονέων, γι’ αυτό και οι ίδιοι πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί. Ένα τρόφιμο που μπορεί αρχικά να μην είναι αποδεκτό, μετατρέπεται σε δελεαστικό αν το καταναλώσει η μαμά ή ο μπαμπάς.
4. Πολύ βασικό στην όλη προσπάθεια, είναι να δημιουργούνται ελκυστικά πιάτα για το παιδί, σε εμφάνιση, μυρωδιά και γεύση. Δίνοντας χρώμα στα πιάτα με πολύχρωμα λαχανικά (π.χ. πιπεριές κίτρινες, κόκκινες, πορτοκαλί, ντοματίνια, αρακά, καροτάκια) ή φρούτα (π.χ. φράουλες, βερίκοκα, πράσινο ή κόκκινο μήλο) και κόβοντάς τα σε μικρά ομοιόμορφα κομματάκια (π.χ. μπαστουνάκια, κυκλάκια, ροδέλες μανιταριών, κολοκυθιών, μελιτζάνας, κολοκύθας) ακόμα και τα πιο “δύσκολα” τρόφιμα, λόγω διαφορετικής παρουσίασης, γίνονται επιθυμητά. Επίσης, μπορεί να δωθεί ωραία γεύση με μυρωδικά και διάφορα σπιτικά dressing ή σος π.χ. με μουστάρδα, λεμόνι/ξύδι, μέλι ή γιαούρτι, άνηθο /δυόσμο. Έμφαση χρειάζεται στην ποικιλία και τον εμπλουτισμό του εβδομαδιαίου μενού με διάφορες επιλογές και σίγουρα κάποιες από αυτές θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον και στα πιο επιλεκτικά παιδιά.
5. Ένας ακόμη τρόπος για να ενταχθούν στη διατροφή του παιδιού υγιεινά τρόφιμα που δεν προτιμά, είναι το μαγείρεμα ή ψήσιμό τους σε εναλλακτικές υφές/μορφές (π.χ. χούμους ή φαλάφελ ή ζυμαρικά από ρεβίθι αντί για ρεβίθια σούπα, μπιφτέκια πέρκας ή γαρίδας αντί για ψάρι/θαλασσινό ψητό, πουρές καρότου ή αρακά ή σούπα βελουτέ κολοκύθας ή κουνουπιδιού ή ακόμα και πολύχρωμα ζυμαρικά με πουρέ φρέσκων λαχανικών, όπως καρότα, κολοκύθα ή σπανάκι, αντί για το λαχανικό ωμό). Επίσης, βοηθάει πολύ η προσθήκη τους σε φαγητά που ήδη καταναλώνουν (π.χ. μπιφτέκια μοσχαρίσια με τριμμένο καρότο, κολοκύθι, μπιφτέκια με κιμά κοτόπουλου και φακή, μακαρόνια και σάλτσα ντομάτας με πιπεριές, μανιτάρια, μελιτζάνα ή πουρές πατάτας με κολοκύθα, muffin από σπανάκι) ή ο συνδυασμός τους, αρχικά σε μικρή ποσότητα σαν συνοδευτικό, με το αγαπημένο τους φαγητό (π.χ. σνίτσελ κοτόπουλο ψητό με μπάμιες/φασολάκια/μελιτζάνες ή σπιτική πίτσα με λίγο μπρόκολο ή μακαρόνια λευκά με κιμά έχοντας και λίγα ολικής).
6. Μία ακόμα ωραία ιδέα για να έρθει το παιδί σε επαφή με νέα τρόφιμα και να θέλει να τα δοκιμάσει είναι η ενασχόληση/εμπλοκή του ίδιου στη μαγειρική. Είναι σημαντικό οι γονείς να ενθαρρύνουν το παιδί να συμμετέχει και να χρησιμοποιεί τη φαντασία του στη διαδικασία παρασκευής γευμάτων και οργάνωσης μερίδας στο πιάτο. Μέσα από αυτό το “παιχνίδι” τα υγιεινά τρόφιμα μπορούν να αποκτήσουν ενδιαφέρον.
7. Καίριας σημασίας, τέλος, είναι κατά τη διάρκεια των γευμάτων, το παιδί να τρώει με άλλα οικεία, οικογενειακά πρόσωπα, καθισμένο στο τραπέζι, διασφαλίζοντας θετική και ευχάριστη ατμόσφαιρα. Εν αντιθέσει, προτείνεται η αποφυγή ενασχόλησης με τηλεόραση, υπολογιστή, κινητό ή άλλες παράλληλες δραστηριότητες κατά τη διάρκεια του φαγητού, προκειμένου να αναγνωριστεί και η αξία αυτού.

Και απαραίτητο για όλα τα προαναφερθέντα είναι η υπομονή και η επιμονή μέσω επαναλαμβανόμενης προσπάθειας και έκθεσης σε νέα τρόφιμα, προκειμένου να διαμορφώσει το παιδί ομαλά ένα υγιεινό και ισορροπημένο πρότυπο διατροφής και κατ΄ επέκταση ζωής (ή να εμπλουτιστεί και να βελτιωθεέ η διατροφή του παιδιού).