Είναι αλήθεια ότι η λέξη πεϊνιρλί φέρνει συνειρμικά στο μυαλό μας -τουλάχιστον όσων κατοικούν στο λεκανοπέδιο- την περιοχή της Δροσιάς, η οποία θεωρείται για την Αττική η πηγή του εύγευστου αυτού εδέσματος. Και σίγουρα μόνο τυχαίο δεν είναι αυτό, δεδομένου ότι στην Δροσιά βρισκόταν το πρώτο μαγαζί που σέρβιρε πεϊνιρλί επί ελληνικού εδάφους. Επρόκειτο για ένα μικρό αρτο-παντοπωλείο, του οποίου ο ιδιοκτήτης ήδη από την δεκαετία του 1920, θέλοντας να κρατήσει ζωντανές τις γευστικές -και όχι μόνο- αναμνήσεις των Ποντίων της περιοχής, παρασκεύαζε πεϊνιρλί, με την ασυναγώνιστη γεύση του να το καθιστά πολύ γρήγορα κυρίαρχο στο γαστρονομικό χάρτη της περιοχής και καταστήματα σε μεγάλο βαθμό απόλυτα εξειδικευμένα στο συγκεκριμένο προϊόν, να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια.
Ωστόσο, το πεϊνιρλί, όπως και η ονομασία του, έχουν ρίζες τουρκικές, καθώς peynir σημαίνει τυρί, ενώ η προσθήκη της κατάληξης -li, που χρησιμοποιείται και για άλλα υλικά, όπως kiymali ή pasturmali, μεταφράζεται αντίστοιχα ως έδεσμα με τυρί, με κιμά, με παστουρμά κ.λπ. Όντως, πέραν της βασικής πρώτης ύλης, που δεν είναι άλλη από το μαλακό ζυμάρι, τον πρωταγωνιστικό ρόλο στα συστατικά του πεϊνιρλί -ή πενιρλί αν προτιμάτε- παίζει το τυρί, συνήθως κίτρινο, το οποίο είτε καλύπτει όλη την επιφάνεια τής, σε σχήμα βαρκούλας, μακρόστενης ανοιχτής πίτας (peynirli pide), είτε μέρος της μόνο (karışık pide) -ως pide είναι γνωστό στην Τουρκία- και πάνω στο τυρένιο αυτό κρεβατάκι τοποθετούνται τα υπόλοιπα υλικά της συνταγής. Στην παραδοσιακή εκδοχή του το κέντρο του πεϊνιρλί στολιζόταν με την νοστιμιά του παστουρμά, ο οποίος σταδιακά αντικαταστάθηκε από κιμά και διάφορα αλλαντικά όπως σαλάμι, ζαμπόν ή μπέικον κλπ. Σήμερα, το ρεπερτόριο περιλαμβάνει πλέον και πεϊνιρλί απλό, μόνο με τυρί, πεϊνιρλί με 4 τυριά, πεϊνιρλί με φέτα, πεϊνιρλί λαχανικών και ένα σωρό άλλες παραλλαγές, ικανές να ικανοποιήσουν κάθε γούστο.
Το γνωστό και αγαπητό σε ολόκληρη την Ανατολή πεϊνιρλί έφτασε στην Ελλάδα φυλαγμένο στις αποσκευές των προσφύγων, τη δεκαετία του ’20, με τους Ποντίους να τα έχουν τόσο "οικειοποιηθεί", ώστε τα ονομάζουν πλέον γιαγλία και τα γεμίζουν με καθετί βρισκούμενο, από τυρί (πεϊνιρλία), αυγά (γιουμουρταλούγια) και κιμά (κουϊμαλούγια), έως στεγνά φασούλια καβουρδισμένα στο βούτυρο, καβουρμάν καβουρντισμένο στο λίπος του ή και σκέτες πατάτες στη χόβολη με μπόλικο αλάτι. Εσείς δεν έχετε παρά να δοκιμάσετε την εύκολη συνταγή που σας δίνουμε και να τα απολαύσετε με την οικογένεια και τους φίλους σας.
Υλικά
Για ζυμάρι
Για την σάλτσα
Για την γέμιση
Εκτέλεση
Καλή επιτυχία!
Συνταγή : Κοκκινάκη Νεκταρία, Κείμενο: Μαρινάκη Κατερίνα, Επιμέλεια κειμένου : Κοκκινάκη Νεκταρία, Φωτογράφιση : Χριστοδουλάκης Μιχάλης