Λουκάνικα με καραμελωμένα κρεμμύδια

Θέλετε να δοκιμάσετε ένα πασίγνωστο λουκάνικο Φρανκφούρτης, θα προτιμήσετε ένα δημοφιλές ισπανικό κατακόκκινο τσορίθο και πεντανόστιμο μικρασιάτικο σουτζούκι ή μήπως θα επιλέξετε τελικά ό,τι πιο αγαπημένο και οικείο από την μαγική χώρα των ελληνικών αλλαντικών, δηλαδή ένα χωριάτικο λουκάνικο; Δυστυχώς όμως -ή μάλλον ευτυχώς- τα διλήμματα δεν τελειώνουν εδώ, μιας και η παραδοσιακή γαστρονομία της πατρίδας μας έχει να επιδείξει μια τεράστια ποικιλία τοπικών λουκάνικων, που ξεκινούν από τα αρωματισμένα με πράσο και άλλα λαχανικά ή στα καρυκευμένα με μάραθο, θρούμπι και πολλά ακόμα βότανα, όπως στις Κυκλάδες, για να περάσουμε στις πιο ιδιαίτερες γεύσεις των εμπλουτισμένων με αρώματα πορτοκαλιού λουκάνικων, όπως στην περιοχή της Καλαμάτας ή των υπέροχα καπνισμένων πάνω από αρωματικά ξύλα, όπως στα χωριά των Αγράφων και τέλος των «ποτισμένων» με τοπικά κρασιά, που απογειώνουν την ήδη πλούσια γεύση τους, όπως συμβαίνει στην περιοχή της Αρχαίας Ολυμπίας και την Τήνο.

Η παρασκευή λουκάνικων αποτελεί έναν από τους αρχαιότερους τρόπους διατήρησης του κρέατος και θεωρείται ότι ακόμα και οι προϊστορικοί άνθρωποι  έφτιαχναν τα δικά τους λουκάνικα γεμίζοντας στομάχια ή έντερα ζώων με ψητό κρέας, ενώ η εφεύρεσή τους αποδίδεται στους Σουμέριους γύρω στο 3.000-2.500 π.Χ. Ενδείξεις υπάρχουν, επίσης, για το γεγονός ότι τα λουκάνικα ήταν ένα από τα διαδεδομένα τρόφιμα τόσο για τους αρχαίους Έλληνες όσο και για τους Ρωμαίους -ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η ονομασία λουκάνικο, προέρχεται από την λατινική λέξη lucanicum-, κατά την βασιλεία του Νέρωνα μάλιστα συνδέονταν με τα περίφημα Λουπερκάλια, μία από τις παλαιότερες ρωμαϊκές γιορτές. Ο Όμηρος αναφέρει στην Οδύσσειά του ένα είδος λουκάνικου αίματος, ο Αριστοφάνης αποφασίζει ότι ένας από τους κύριους χαρακτήρες στην κωμωδία του «Ιππής», ο Αγοράκριτος, θα είναι πωλητής λουκάνικων, ενώ αναφορές γίνονται ακόμα από τον Αθήναιο στους «Δειπνοσοφιστές», από τον Ιπποκράτη, τον Αρχέστρατο και τον Επίχαρμο. 

Κύριο συστατικό των λουκάνικων αποτελεί το χοιρινό κρέας, κομμένο σε κιμά ή μικρά κομματάκια, που μπορεί όμως να είναι και βοδινό ή μοσχαρίσιο, ακόμα δε και από κοτόπουλο, με το μείγμα να τοποθετείται μέσα σε φυσικά ή τεχνητά βρώσιμα περιβλήματα. Οι συνταγές για την αξιοποίηση του αγαπημένου αυτού αλλαντικού είναι αμέτρητες, κορυφαία μεταξύ των οποίων το περίφημο πηλιορείτικο σπετζοφάι, είμαστε όμως βέβαιοι ότι η σημερινή συνταγή, που το παντρεύει με κρεμμύδια, θα σας ενθουσιάσει! 

 

Υλικά

450 γρ. χωριάτικο λουκάνικο

3 ξερά κρεμμύδια

20ml εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο

1 κουταλιά καστανή ζάχαρη

2 κουταλιές ξύδι βαλσάμικο

30ml κόκκινο κρασί

1/2 κουταλάκι θυμάρι ή ρίγανη

Αλάτι πιπέρι

1 καυτερή πιπεριά (προαιρετικά)

 

Εκτέλεση

Κόβουμε τα λουκάνικα σε χοντρές φέτες και κρατάμε στην άκρη. Καθαρίζουμε και κόβουμε τα κρεμμύδια σε λεπτές φέτες.

Σε ένα βαθύ τηγάνι ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και σοτάρουμε τα λουκάνικα μέχρι να πάρουν χρώμα και από τις δύο πλευρές. Στη συνέχεια αφαιρούμε σε ένα πιάτο.

Στο ελαιόλαδο που έχει απομείνει στο τηγάνι ρίχνουμε τα κρεμμύδια και σοτάρουμε σε μέτρια θερμοκρασία για περίπου 5 λεπτά ανακατεύοντας συνεχώς.

Ρίχνουμε την ζάχαρη και το βαλσάμικο και ανακατεύουμε σε μέτρια θερμοκρασία για 2 λεπτά.

Βάζουμε ξανά τα λουκάνικα στο τηγάνι , αλατοπιπερώνουμε προσεκτικά και προσθέτουμε την ρίγανη.

Σβήνουμε με κρασί και αφήνουμε να εξατμιστεί.

Σε περίπτωση που χρησιμοποιήσουμε καυτερή πιπεριά την προσθέτουμε στο  τέλος και αφήνουμε να πάρει μία βράση.

Αποσύρουμε από τη φωτιά και σερβίρουμε.

 

Καλή επιτυχία!

 

 

Συνταγή: Νεκταρία Κοκκινάκη, Κείμενο: Κατερίνα Μαρινάκη, Επιμέλεια κειμένου: Νεκταρία Κοκκινάκη, Φωτογραφία: Μιχάλης Χριστοδουλάκης