Μεταξύ του Πάρνωνα και του Μυρτώου Πελάγους, στην πρωτεύουσα του νοτιοανατολικού τμήματος της επαρχίας της Κυνουρίας, που λέγεται Τσακωνιά και δώδεκα μόλις μίλια από τις Σπέτσες, είναι χτισμένο το γραφικό Λεωνίδιο. Σε αυτήν την όμορφη πόλη της Πελοποννήσου κάθε χρόνο αναβιώνει ένα από τα λίγα και πλέον φαντασμαγορικά πασχαλινά έθιμα της Ελλάδας, καθώς η Ανάσταση γιορτάζεται με... αερόστατα!
Πάνω από 1.000 αυτοσχέδια αερόστατα κάνουν κάθε χρόνο το ταξίδι τους στον ουρανό, ξεκινώντας απ’ όλες τις ενορίες του Λεωνιδίου, εκφράζοντας την «Ανάσταση» της ψυχής και τον εξορκισµό του κακού, προσφέροντας έτσι ένα φανταστικό θέαμα!
Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής οι πέντε Επιτάφιοι ξεκινούν από τις εκκλησίες συνοδευόμενοι από τον μεγάλο ξύλινο Σταυρό, τα εξαπτέρυγα, τους ιερείς και την εκκλησιαστική χορωδία, η οποία ψέλνει τα εγκώμια. Μετά το Χριστός Ανέστη, τα αερόστατα με τις κολλημάρες παίρνουν φωτιά και «ανεβαίνουν» με φαντασμαγορικό τρόπο στον ουρανό. Η κολλημάρα είναι ένα πανί εμποτισμένο με λάδι και πετρέλαιο, ενώ τα αερόστατα είναι γεμάτα με ζεστό αέρα. Οι κόλλες με τις οποίες κατασκευάζονται τα αερόστατα έχουν χρώμα μπλε, πράσινο, πορτοκαλί, με κυρίαρχα χρώματα το κόκκινο και το κίτρινο. Στην αρχή οι ντόπιοι ενώνουν δύο κόλλες χαρτί μεταξύ τους, έπειτα τις κάνουν τέσσερις, τις τέσσερις οχτώ και ούτω καθεξής.
Μετά σειρά έχει ο θόλος του αεροστάτου, o κουμπές. Για να κατασκευαστεί, τεντώνουν τις δύο άκρες της κορυφής τριγωνικά, τις κόβουν και μετά τις κολλούν. Ακολουθεί το καλάμωμα, το ράψιμο δηλαδή λεπτυσμένου καλαμιού στο στόμιο του αεροστάτου. Κατόπιν, τοποθετείται σταυρωτά σύρμα και σ΄ ένα γάντζο ακριβώς στη διασταύρωση των συρμάτων τοποθετείται η κολλημάρα. Με ένα τεχνικό στρίψιμο μικροί και μεγάλοι τα ωθούν προς τα πάνω απελευθερώνοντάς τα στον ουρανό, όπου γίνονται ένα με τα άπειρα αστέρια της νύχτας. Τα παιδιά αλλά και οι νέοι των ενοριών συμμετέχουν με μεγάλο ενθουσιασμό στο πέταγμα των ακροστατών, ενώ πολλές φορές κρατάνε το σκορ, βλέποντας ποια αερόστατα αντέχουν περισσότερο στον αέρα και ποια καίγονται. Οι φωτιές από τις κολλημάρες πολλές φορές γίνονται ορατές από τις Σπέτσες και το Ναύπλιο. Είναι ένα θέαμα πραγματικά συγκινητικό και αξίζει κάποιος να το έχει αντικρύσει έστω και μία φορά στη ζωή του.
Το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα στην πλατεία της 25ης Μαρτίου γίνεται η Ακολουθία της Αγάπης με το Ευαγγέλιο να διαβάζεται στην τσακώνικη διάλεκτο και τον κυρίαρχο χορό στο γλέντι μετά είναι κι αυτός τσακώνικός. Τα τσακωνικά έθιμα όμως δεν τελειώνουν εδώ. Στον κόλπο του Τύρου στην Αρκαδία, την παραθαλάσσια κωμόπολη του νομού Αρκαδίας, το Μεγάλο Σάββατο γεμίζει από χιλιάδες κεριά που φωτίζουν τη θάλασσα και συμβολίζουν τις ψυχές των Τσακώνων ναυτικών και ψαράδων που έχουν χαθεί. Η μυσταγωγία και η κατάνυξη εκείνη την ώρα χαρίζουν ένα υπέρχο αισθητικά αποτέλεσμα για όσους παρευρίσκονται. Επιπλέον, στην ενορία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στο λιμάνι, την ώρα της Ανάστασης, πραγματοποείται το κάψιμο του Ιούδα μέσα στη θάλασσα πάνω σε ειδική σχεδία φτιαγμένη από Τσάκωνες μπουρλοτιέρηδες, με τη συνοδεία βεγγαλικών και δυναμιτών.
Σε κάθε γωνιά της χώρας μας βρίσκει κανείς μοναδικά ήθη, έθιμα και παραδόσεις, ανάλογα με τη γεωγραφία, τη φύση, την εποχή και την ιστορία της κάθε περιοχής. Αυτά, μαζί με τους ανθρώπους, είναι που κάνουν τον τόπο μας ξεχωριστό.